“من و سِودا با هم عهد بستیم تا رسیدن به هدفمان از پا ننشینیم” زوج موفق حقوقی، علی شهبازخانی و سودا کریمی

با هم عهد بستیم که تا آخرش برویم! ما می دانستیم که موفق می شویم!

آرتور شوپنهاور فیلسوف بزرگ آلمانی می گوید برای موفق شدن باید از سه مرحله گذشت: ابتدا مورد تمسخر واقع می شوی سپس باخشونت به مخالفت با تو می پردازند و سرانجام به تو ایمان می آورند. ماجرای موفقیت آقای علی شهبازخانی و سرکار خانم سِودا کریمی فوق العاده جذاب و شنیدنی است. زیاد هستند افرادی که بعد از سالها درس خواندن و تلاش کردن برای رسیدن به خواسته هایشان، اسیر روزمرگی و بی هدفی می شوند اما این زوج از این قاعده مستثنی بودند. آقای شهباز خانی مدتها بود در شغل شریف آتش نشانی مشغول به کار بودند و همسرشان هم خانه دار بودند، شرایط زندگی شان آنقدرها هم ساده نبود تا اینکه در نقطه ای از زندگی واقعا حس کردند باید تغییری ایجاد کرد و با تصمیمی بزرگ، موجب تعجب اطرافیانشان شدند.آقای شهبازخانی از شغلشان انصراف دادند اسمش را ریسک نمی گذارند می گویند ایمان به خدا و لطف بزرگ او بود، چرا که در برابر او با هم عهد بستند تا قبولی در آزمون وکلای قوه قضاییه دست از تلاش برندارند و با بهره گیری از بسته های آزمون وکالت جی۵ با هم از هر سختی عبور کنند. نتیجه این ایمان و اراده قوی، موفقیت بزرگ و قبولی هردوی آنها در آزمون مرکز وکلای قوه قضاییه سال ۹۸ بود.

تنظیم از : فیروزه جمشیدی

کمی به عقب برگردیم از سالهای آشنایی و ازدواج شما تا یک شروع جدید؟
آقای شهبازخانی: ما ترم ۳ دانشگاه بودیم که لطف خدا شامل حالمون شد و با هم آشنا شدیم، ترم ۴ عقد کردیم و الان ۵ سال هست که زندگی مشترکمون رو شروع کردیم. از زمان فارغ التحصیلی تا رسیدن به هدفمون سختی های زیادی رو پشت سر گذاشتیم تا اینکه بهار ۹۶ از طریق خانم محمدی با جی برگهای حقوق آشنا شدیم اونجا بود که تازه فهمیدیم نحوه درست درس خواندن و سپردن مطالب به حافظه بلندمدت چه هست. قبلا هردومون شب امتحانی بودیم و طوطی وار درس میخواندیم. عزممون رو جزم کردیم و امسال با یک تلاش شبانه روزی هدفمون رو دنبال کردیم و این در حالی بود که من از شغل آتش نشانی انصراف دادم تا هردو وقت بیشتری برای درس خواندن داشته باشیم.

سختی های راه؟
آقای شهبازخانی: شرایط زندگی آنقدر هم آسان نبود، مستاجر بودیم درآمدمون از همان شغل آتش نشانی بود اما باز هم خدارو شکر به خدا توکل کردیم و قوانین دنیا را برای رسیدن به خواسته مون یاد گرفتیم. حتی روزی که من برای انصراف از شغلم به محل کارم رفتم از همه کسانی که اونجا بودن اکثرشون مسخره ام می کردند که این دیگه چه کاریه؟ اما بالاخره تصمیمی بود که ما گرفته بودیم و سِودا واقعا در تمام لحظات برای من یار خوبی بود، تمام تلاشش رو کرد تا با ایمان به جلو پیش بریم.

خانم کریمی: پیرو صحبت های علی، ما تصمیم گرفتیم که دوباره درس خواندن رو شروع کنیم، هدفی که کم کم داشت فراموش می شد دوباره جان تازه ای گرفت ما داشتیم، اسیر روزمرگی می شدیم یادم هست علی از شیفتهای طولانی به خانه می اومد بی خوابی و خستگی تاثیر زیادی روی درس خواندن ما می گذاشت اما خواستیم که تحول بزرگی ایجاد کنیم و این بار مستمر، تلاش کردیم. خیلی برای علی مهم بود که اگر قرار است یاد بگیریم طوری باشد که به حافظه بلند مدتمان بسپاریم بدون هیچ فراموشی. خوشبختانه همینطور هم شد اتفاقا امروز داشتم برای خودش تعریف می کردم قوانینی که با جی۵ خواندیم، هنوز کامل یادم هست حتی اون جی برگ هایی که هر ماده را از زوایای مختلف بررسی کرده.

برنامه ریزی شما برای آزمون چطور بود؟
خانم کریمی: ما همه بسته های آزمون و قوانین خاص رو تهیه کردیم، چون فقط یک بسته خریداری کرده بودیم یک درس را علی می خواند و برای من توضیح می داد و درس دیگر را هم من می خواندم و از او می پرسیدم. همینطور داشتیم پیش می رفتیم.

آقای شهبازخانی: سیستم حقوق اینطور هست، زمانی می توانی تسلط کافی برای شرکت در آزمون را داشته باشی که بتوانی دانسته هایت را به کسی که هیچ چیزی نمی داند با مثال انتقال بدهی. ما هم همینطور عمل می کردیم خوشبختانه جی برگ ها هم پر از مثال بودند، تبادل اطلاعات خوبی با هم داشتیم پله به پله جلو می رفتیم و پر از انگیزه بودیم. یک وقت هایی هم می شد که جی برگی را بلد نبودیم و به خانه اول جعبه بر می گرداندیم در کنار همه فشارها و سختی ها، این مدل درس خواندن واقعا جذابیت خاصی داشت.طبیعی هست وقتی آدم حجم قطور کتاب ها را می بیند ناخودآگاه دچار ترس می شود، ولی چون ما این حجم را با جی برگها لقمه لقمه کردیم واقعا برایمان لذت بخش بود.

خانم کریم: اصلا یک جور بازی بود کلا انگیزه می داد.

اولین جرقه های موفقیت شما؟
خانم کریمی: من همیشه از کیفری فرار می کردم، حفظ کردن ماده ها خیلی سخت بود چون سوالات هم معمولا قانون محور هستند، اینکه جی برگ می آمد و هر ماده را از زوایای مختلف سوال می داد واقعا کمک بزرگی بود. درس آیین دادرسی مدنی هم دقیقا همینطور بود.

آقای شهبازخانی: البته من به شخصه با اصول خیلی مشکل داشتم یک جورهایی حاضر بودم هر بهانه ای بیاورم حتی ۴ درس دیگر را بالای ۸۰% بزنم ولی از خواندن اصول صرف نظر کنم، اما واقعا جی برگ ها کمک بزرگی کردند اول تمام تعریف های این درس را یاد گرفتم بعدش هم همینطور پیش رفتم. هرچند اصول امسال واقعا سخت بود ولی هردوی ما درصد قابل قبولی از این درس را در آزمون زدیم.

خانم کریمی: به نظرم نحوه درست خواندن خیلی مهم است.من خودم خیلی نحوه یادگیری با این روش رو دوست داشتم.

حس و حال شما قبل از آزمون؟
خانم کریمی: روزهای پایانی من تمام جی برگهای درس کیفری را کنار هم چیده بودم و با علی پشت سر هم می خواندیم همین باعث شد کیفری را بالای ۸۰% بزنیم.چندروز مانده به آزمون خیلی جالب بود وقتی علی دید هردومون جی برگ ها رو بلد هستیم، چنان با ذوق و هیجان روی صندلی میز ناهار خوری نشست که صندلی شکست و باعث خنده هردویمان شد.

آقای شهباز خانی: روزهای آخر شروع کردیم به تست زدن آزمون سال های قبل. خودمان را در شرایط آزمون قرار دادیم، هیجان خیلی بالا بود و استرس زیادی داشتیم اما همیشه به سِودا می گفتم خیلی از کسانی که می آیند سیاهی لشگر هستند، توجه نکن فقط روی عملکرد خودمون تمرکز داشتیم و واقعا هم جواب داد، بین ۱۰۷ هزار نفر پذیرفته شدیم. هدفمون لحظه ای از جلوی چشممون محو نمی شد، داشتیم در حد توانمون تلاش می کردیم، من خودم شب آزمون آنقدر هیجان داشتم که فقط سه ساعت خوابیدم، صددرصد اگر شرایط کنترل استرس و …را داشتم رتبه ام بهتر می شد اما باز هم خدا را شکر که با هم موفق شدیم.

تغییرات مثبتی که در زندگی تان ایجاد شد؟
آقای شهبازخانی: جدا از این نتیجه قبولی یکی از الطاف بزرگی که خداوند به ما داشت، خیلی شبیه به هم شدیم، باورهامون، اعتقاداتمون، تلاشهایی که هردو برای رسیدن به هدفمون کردیم.حتی اگر قبول هم نمی شدیم تک تک لحظات آن دوران برایمان لذت بخش بود. زیاد دیدم آدم های بی هدفی که دچار روزمرگی شده اند و هم به خود و هم به همسرشان خیلی سخت می گیرند، اما ما اینطور نبودیم نمی گم خستگی نبود فشار زیاد بود اما ما روحیه مان را عوض می کردیم.

خانم کریمی: من فکر میکنم نقطه عطف این موفقیت زمانی رقم خورد که من تصمیم گرفتم از یک خانم خانه دار که فقط یک مدرک لیسانس گرفته و هرچه در دانشگاه یاد گرفته، دارد فراموش می کند تبدیل بشوم به خانمی که هم پای همسرش برای رسیدن به یک هدف مشترک تلاش می کند و وقتی من از یکجا ساکن بودن دست برداشتم همه چیز تغییر کرد، شب و روز با هم درس می خواندیم و لذت می بردیم، درسته گاهی هم خسته می شدیم اما هیچ وقت اینطور نبود که دلزده بشویم و دست بکشیم.

روز آزمون چطور گذشت؟
آقای شهبازخانی: شاید باورتون نشه اما ما حتی روز آزمون در آسانسور هم مشغول جی برگ خواندن بودیم، خیلی جالب بود به دلم افتاده بود چند تا جی برگ کیفری در امتحان می آید کیف همراه جی برگ را صبح با خودمان برده بودیم تا در مسیر با هم مرور کنیم، همانجا من آن نکته ها را به سِودا تاکید کردم و وقتی سرجلسه از آنها سوال آمده بود واقعا برای ما خیلی حس قشنگ و لذت بخشی بود، تمام آن روزها تمام چالشهایی که با هم پشت سر گذاشتیم خاطرات قشنگی که برایمان همیشگی شد روزهایی که سطح یادگیری من پایین می آمد و سِودا حرص می خورد و با خط کش کتکم می زد و …(می خندد!……..واقعا یادش بخیر!…)

لحظه شیرین اعلام نتایج؟
خانم کریمی: ظهر ۱۱ دی ماه بود و هردو آنقدر استرس داشتیم که جرات نمی کردیم نتیجه را ببینیم من به علی می گفتم اول تو ببین و او به من می گفت: نه! اول نتیجه امتحان تو را ببینیم …آخرش وارد سایت شدیم و علی با دیدن نتیجه قبولی من جیغ بلندی کشید طوریکه همه همسایه ها بیرون ریختند…( می خندد!…) بعد هم نتیجه قبولی علی را دیدیم واقعا بهترین روز زندگی مان بود سریع با خانواده هایمان تماس گرفتیم، هم می خندیدند و هم از خوشحالی گریه می کردند چون آنها از نزدیک شاهد تمام تلاش های ما بودند واقعا برایشان لذت بخش بود.

آقای شهبازخانی: خوشحالی خانواده ی سِودا خیلی برای خود من قشنگ بود چون معمولا خیلی از خانواده ها فکر می کنند دختر بعد از ازدواج دیگر باید مشغول خانه داری و بچه داری باشد و درس خواندنش فایده ای ندارد…اینکه خانواده ی سِودا می دیدند دخترشان در ۲۶ سالگی توانسته آنقدر موفق باشد برای من فوق ارزشمند بود.

پیامی برای همه داوطلبان عزیز آزمون های حقوقی؟
خانم کریمی: توصیه من به دوستان این است که از آزمون برای خودشان غول نسازند، اگر ما موفق شدیم پس شما هم می توانید، فکر نکنید حتما باید در فلان کلاس شرکت کنید چه بسا خیلی ها هزینه کرده اند و نتیجه ای هم نگرفته اند فقط کافیست اصولی و درست درس بخوانید. من اوایل که با جی۵ کار می کردیم خیلی برایم جالب بود خیالم راحت بود فردا، دو روز دیگر، سه ماه دیگر این مطالب از یاد من نمی روند. هیچ موفقیتی دست نیافتنی نیست، فقط تلاش می خواهد، ایمان می خواهد و باور به خودتان.

کلام پایانی؟
آقای شهبازخانی: متاسفانه این روزها ما آدم ها رویاهایمان رافراموش کرده ایم وقتی خبر موفقیتی می شنویم تعجب می کنیم، فکر می کنیم حتما باید بابای پولدار داشت یا حتما باید در فلان کلاس و دوره شرکت کرد و …من و سِودا وقتی با هم عهد بستیم تا رسیدن به هدفمان از پا ننشینیم انگار همه چیز عوض شد، ما حتی انتهای مسیر را می دیدیم و با تجسم کردن لحظه رسیدن به هدف، سوخت مسیرمان را تامین می کردیم، وقتی خودت را در آن شرایط ببینی چنان هیجان زده می شوی که ناخودآگاه دوست داری تا آخرش بروی. به نظر من یکی از بزرگترین رمزهای موفقیت ما باور داشتن بود، باور داشتن به خودمان و نتیجه ای که منتظر بودیم اتفاق بیفتد.